Buiten is het volop herfst: de wind slaat de gestaag neerkomende regen tegen de ramen. Ik zit aan mijn tafel met voor me een verzameling studieboeken, mijn wetboeken en markeerstiften in alle kleuren van de regenboog. Ook op die tafel bevinden zich een grote pot inmiddels koud geworden thee, een aangebroken stuk chocolade en verschillende varianten van hele zoete kleur- en smaakstoffen.

 Deze onder boeken en snoepgoed bedolven tafel keert gedurende mijn studiejaren meerdere malen per jaar terug. Blokken voor tentamens deed ik niet in de UB (Universiteits Bibliotheek) maar lekker op mijn eigen kamer in mijn ‘huispak’: grote hoodie, dikke sokken met (niet bepaald bijpassend gekleurde) beenwarmers en iets wat kon doorgaan voor joggingbroek.

Die uren studeren vertalen zich helaas niet in hoge cijfers voor mijn tentamens. Ik snap de stof prima, kan de verschillende casussen die we tijdens werkgroepen hadden behandeld prima zelf uitwerken en ook de overhoringen door studiegenoten kom ik glansrijk door. Maar hoe ik ook studeer, ik krijg het niet voor elkaar om het tijdens tentamens zodanig op te schrijven dat er een cijfer terugkomt dat betekent: ‘je beheerst de stof voldoende’. Het gevolg is dat het ene hertentamen het andere opvolgt.

Tijdens mijn eerst studiejaar had ik wel tig redenen voor al die hertentamens: ik was vanuit Ede naar Groningen verhuisd waar ik niemand kende, ik ging voor het eerst op mezelf wonen en dan ook nog eens met een stel huisgenoten die ik totaal niet kende. Het waren veel veranderingen in korte tijd. Ik kon goed leren -het gymnasium had ik immers succesvol afgerond- dus daar kon het toch niet aan liggen!?

Al die hertentamens mogen ook niet baten, na een jaar studeren, heb ongeveer de helft van alle vakken gehaald, zodat ik in jaar twee het grootste deel nog eens dunnetjes over mag doen.  Ik voel mezelf de grootste sukkel ooit, volg een cursus ‘studievaardigheden’ waarin ik allerlei manieren aangeleerd krijg om effectiever te studeren en steek onnoemelijk veel tijd in het schrijven van uitgebreide samenvattingen van de studieboeken. Stoppen met mijn studie Rechten en iets anders gaan doen, is absoluut geen optie: falen is geen optie.

Dus ik zet door, schrijf en tik me de blaren op mijn vingers en volg alle hoorcolleges én werkgroepen. Ik ben er, ook al is aanwezigheid niet (altijd) verplicht en zou ik het thuis in een gemakkelijk zittende stoel kunnen terugkijken: ik zit in de zaal. Na vijf jaar bloed, zweet en tranen mag ik dan eindelijk mr. voor mijn naam zetten: ik heb mijn Master Notarieel Recht behaald. Man, wat was ik trots (en opgelucht)!

Inmiddels zijn we tien jaar verder, heb ik ontelbaar veel cliënten geadviseerd, nog meer akten gemaakt en ook al flink wat akten gepasseerd en waarschijnlijk zou ik nu wederom zakken voor die tentamens. Inmiddels snap ik waarom ik toen zakte voor al die tentamens.

Een jaar geleden maakte ik kennis met de Core Values Index (CVI). Deze CVI heeft me inzicht gegeven in mijn kernwaarden, de dingen waar ik energie van krijg en in mijn talenten. Hierbij gaat het niet om wat ik heb geleerd door opvoeding en opleiding, maar juist om mijn aangeboren talenten en energiegevers.

Er zijn vier ‘Core Values’: Builder, Merchant, Innovator en Banker. Iedereen heeft deze vier core values in zich, in een voor hem/haar unieke verhouding. Mijn hoogste kernwaarde is de Merchant. Als Merchant krijg ik enorm veel energie van en ben ik goed in het inspireren en motiveren van mensen. Het kost mij daarentegen onwijs veel energie om me bezig te (moeten) houden met (het analyseren van) feiten en data.

Ik denk en leer al luisterend en pratend door middel van beelden, korte uitleg en vervolgens te experimenteren met het toepassen van die kennis. Wat dus niet werkt, is het moeten lezen van eindeloze lappen tekst en het luisteren naar een monoloog van een docent.

Vraag jij je nog af waarom ik die rechtenstudie zo ingewikkeld vond?